Dwie wielkie wędrówki w Starym Testamencie - Zac Poonen

W Starym Testamencie są szczegółowo opisane dwie wielkie wędrówki Izraela.

Wędrówka z Egiptu do Kaananu symbolizuje nasze osobiste życie- wyjście z niewoli grzechu, z szatańskiej dominacji, ze świata, aby poprzez krew Jezusa, chrzest wodny i chrzest w Duchu Świętym wejść do życia w zwycięstwie nad grzechem i osobiste chodzenie z Bogiem.

Wędrówka z Babilonu do Jerozolimy symbolizuje nasze życie we wspólnocie, pozostawienie Chrześcijaństwa, które trwa w kompromisie i przyłączenie się do prawdziwego Ciała Chrystusa.

Wielu chrześcijan uważa, że Babilon oznacza pewne denominacje w Chrześcijaństwie i jak tylko oddzielą się od martwych denominacji, opuścili Babilon. To nie jest prawdą.

Babilon jest systemem komercyjnym. Zasadą działania wszystkich systemów komercyjnych jest zysk - korzyści jakie możesz osiągnąć dla siebie. Tak długo jak człowiek żyje według zasady – „co mogę zyskać dla siebie w Chrześcijaństwie”- co może on zyskać robiąc coś dla Pana, przyłączając się do kościoła lub organizacji etc.,- jest motywowany myślą przewodnią Babilonu.

Chrześcijanin, który żyje według ciała i szuka samospełnienia, nawet jeśli jest w najlepszej denominacji na świecie, wciąż jest częścią Babilonu. Duch Babilonu znajduje się przede wszystkim w człowieku, a nie w denominacji.

Jeruzalem jednakże, jest miastem poświęcenia. Ten duch jest przeciwieństwem ducha biznesu jaki obserwujemy w Babilonie. To jest duch, który można rozpoznać w słowach Dawida kiedy mówi: „ Niech chcę bowiem składać Panu, Bogu mojemu, całopaleń darmowych”( 2 Samuel 24:24).

Budowanie ciała Chrystusa – „ Niebiańskiego Jeruzalem”- wymaga bezinteresownego ducha, któremu zależy na tym aby jedynie Bóg odebrał sobie chwałę i który nie szuka własnego interesu. Osobę z takim duchem można czasami spotkać w martwych denominacjach. Tak jak w duchu Jeruzalem chodzi głównie o rzeczy wewnętrzne, nie zewnętrzne.

Jeśli pragniemy budować Ciało Chrystusa, jest rzeczą bardzo ważną abyśmy zebrali razem tych, którzy rozumieją zasadę poświęcenia, w przeciwnym wypadku, zbudujemy podobny system do Babilonu. To włanie uczyniły tak zwane „ oddzielone zbory” i teraz są tak samo martwi (lub nawet bardziej) jak główne denominacje.