Jakub uwielbiał Boga, opierając się na jego lasce - Zac Poonen

W Liście do Hebrajczyków 11 jest klucz do zrozumienia jakie było świadectwo Jakuba w późniejszych latach. W tej księdze są zapisane wyczyny bohaterów wiary w Starym Testamencie - zamknięcie paszczy lwom, wskrzeszenie z martwych i tak dalej. Imię Jakuba pojawia się również na tej liście – zastanawiasz się pewnie jaki był jego wyczyn? „skłonił się nabożnie, wsparty o wierzch swojej laski” (werset 21). To wydaje się zaskakujące aby uwzględnić coś takiego w rozdziale pełnym niesamowitych wydarzeń! To co Jakub uczynił z pewnością nie wygląda na „cud wiary”. Jednak to jest cud wiary. Był to być może większy cud wiary niż wszystkie inne zapisane w tym rozdziale. Laska stała się niezbędna dla Jakuba ponieważ jego biodro zostało zwichnięte w Peniel. Pochylając się na tej lasce, zawsze będzie pamiętał cud, który Bóg uczynił w jego życiu poprzez złamanie jego upartej woli. Jego opieranie się na lasce teraz symbolizuje jego całkowitą zależność od Boga w każdej chwili. On uwielbiał Boga teraz jako złamany człowiek. On miał upodobanie w jego słabości i niemocy - to było jego codzienne świadectwo. Tak również było z apostołem Pawłem. Tak również było z wielkimi mężami i niewiastami bożymi poprzez wieki. Oni radowali się w ich ograniczeniach, a nie w ich osiągnięciach. Jakaż lekcja dla pysznego, pewnego siebie chrześcijanina XX wieku.! Pod koniec jego życia widzimy Jakuba jako proroka. On prorokuje na temat przyszłości jego potomków (I Mojżeszowa 49). Tylko mąż, który był pod mocną ręką Bożą i który poddał się duchowej dyscyplinie kwalifikuje się by prorokować. Jakub nauczył się poprzez doświadczenia. On nie był kwalifikowanym teoretykiem na seminarium. On przeszedł przez ogień i został zakwalifikowany do Bożego Uniwersytetu. On znał sekretne tajniki Boga. Prawdziwie stał się księciem Boga! Jakaż wspaniała to rzecz być oczyszczonym przez Boga. Jakaż owocność jest tego rezultatem! Zwróć uwagę również na słowo zachęty, które pojawia się ciągle w Biblii. Bóg nazywa siebie: „Bogiem Abrahama, Izzaka i Jakuba” ( nie „Izraela” ale „Jakuba”). To jest wspaniałe! On jest Bogiem Jakuba. On połączył swoje IMIĘ z imieniem Jakub - chciwiec i oszust. To jest nasza zachęta. Nasz Bóg jest Bogiem człowieka o spaczonej osobowości. On jest Bogiem kobiety z trudnym temperamentem. Jakież znaczenie mają słowa psalmisty : ”Bóg Jakuba jest naszym schronieniem” (Psalm 46:7,11)! On nie jest jedynie Panem Zastępów, ale również Bogiem Jakuba. Chwała niech będzie Jego Imieniu! To co Bóg zaczął w nas, On dokończy. Tak samo jak dzieło Ojca było doskonałe w stworzeniu i tak samo jak dzieło Syna było doskonałe w naszym odkupieniu, tak samo doskonałe będzie dzieło Ducha Świętego w naszym uświęceniu . Bóg jest wierny! „Mając tę pewność, że Ten, który rozpoczął w was dobre dzieło, będzie je też pełnił aż do dnia Chrystusa Jezusa” (Filipian 1:6). On dokończy swoje dzieło w nas, tak jak dokończył je w Jakubie. Jednakże musimy odpowiedzieć tak jak Jakub to uczynił w Peniel. Jeśli jednak, nie będziemy współpracować z nim, a raczej udaremnimy jego dzieło w nas, w konsekwencji staniemy przed nim z naszym zmarnowanym i bezowocnym życiem. Bóg chce żebyśmy byli owocni, ale on nie będzie nas zmuszał. On chce nas przekształcić na podobieństwo Chrystusa, jednak on nigdy nie podepta naszej wolnej woli. Droga do życia Chrystusa jest poprzez krzyż – bycie złamanym na nim. Jakaż moc wydostaje się gdy atom zostaje złamany! Jakaż moc może być uwolniona gdy dziecko boże jest złamane poprzez Bożą rękę!