Siedem wspaniałych zalet Dawida - Zac Poonen

1. W II Księdze Samuela, w pierwszym rozdziale, czytamy na temat śmierci Saula. Saul nienawidził Dawida tak bardzo, że ścigał go po całym Izraelu przez ponad dziesięć lat, próbując go zabić. Teraz nareszcie Saul umarł. Gdybyś był na miejscu Dawida, jaka byłaby twoja reakcja na tę wiadomość? Zwróć uwagę na reakcję Dawida. Wiemy, że Saul popełnił samobójstwo (1Samuela 31). Jednakże pewien Amalekita przybył do Dawida i okłamał go, próbując się przypochlebić. Powiedział Dawidowi, że zabił Saula, na jego własne życzenie i jako dowód przyniósł koronę i branzoletkę Saula. Oczekiwał, że Dawid będzie zachwycony jego czynem i wynagrodzi go za to. Tymczasem Dawid rozdarł swoje szaty i płakal i pościł cały dzień na znak żałoby po Saulu (1:1-11). Następnie Dawid przywołał owego młodzieńca i zapytał się jakże nie bał się podnieść ręki aby zabić pomazańca Pańskiego. Rozkazał więc Dawid zabić tego Amalekitę za to, że ośmielił się zabić Saula. Ten człowiek zapłacił wielką cenę za kłamstwo, które wypowiedział. Jednakże zwróćmy uwagę na postawę Dawida w tym wszystkim. To była jedna z tych rzeczy, która uczyniła Dawida mężem według bożego serca. Wiemy, że Jezus powiedział : „Miłuj swoich nieprzyjaciół, błogosław tych, którzy cię przeklinają, czyń dobrze tym, którzy krzywdzą cię i wyrządzają ci zło, módl się za tych, którzy cię prześladują”. Dawid uczynił to. On miał nowo-testamentową postawę w czasach Starego Testamentu. Dawid nie miał nienawiści do Saula. Nawet kiedy Saul stracił namaszczenie, Dawid zawsze mówił: „Nie podniosę na niego ręki”. 2. Dawid następnie napisał pieśń żałobną o Saulu i Jonatanie i wypowiedział słowa pochwały o nich w całej szczerości jego serca. Tutaj jest lekcja dla nas jak boży człowiek powinien się zachowywać wobec tych, którzy wyrządzają mu krzywdę. Dawid rzekł : „Chluba twoja, o Izraelu, Na twoich wzgórzach poległa...Jakże padli bohaterzy!” (werset 19,25,27). Możemy zrozumieć dlaczego chwali Jonatana, ponieważ był on jego bliskim przyjacielem. Jednakże on również wychwala Saula, nazywając go bohaterem, który zwyciężył w wielu bitwach. On docenił dobro, które zobaczył w Saulu i na tym poprzestał. Pozostawił Bogu osąd nad Saulem i nie chciał go osądzać. W tym przypadku również Dawid okazał się mężem według bożego serca. Takiego właśnie męża Bóg wybrał i ustanowił na tronie Izraela. 3. W II Księdze Samuela 2:1 jest napisane: ” Dawid pytał się Pana...”. Dawid miał w zwyczaju zawsze szukać woli bożej w każdej sprawie (1Sam 23:2-4 i 30:8). W II Księdze Samuela 5:17-25 czytamy o dwóch bitwach z Filistyńczykami co do których Dawid szukał Bożej woli. Za drugim razem, Pan powiedział Dawidowi by zmienił strategię i zaatakował od tyłu. Za każdym razem Pan zmieniał taktykę. Dawid był wojownikiem, ale jego strategia zawsze pochodziła od Pana i dlatego zawsze zwyciężał. Kiedy zapanował głód w kraju, pytał się Pana dlaczego tak się stało (2 Sam 21:1). 4. Mężowie judzcy przybyli i namaścili Dawida na króla najpierw nad domem Judy. W późniejszym czasie został namaszczony na króla nad całym Izraelem (2 Sam 5:3-5). Miał 30 lat gdy został namaszczony na króla Judy. Musiał następnie czekać siedem i pół roku aby stać się królem nad całym Izraelem. W sumie musiał czekać przez ponad 20 lat na spełnienie Bożej obietnicy. Jego czas oczekiwania był prawie tak długi jak oczekiwanie Abrahama! Jednakże Dawid czekał cierpliwie. Jesteśmy powołani by naśladować mężów, którzy przez wiarę i cierpliwość odziedziczyli boże obietnice. Dawid nigdy nie zagarnął tronu dla siebie. Czekał na Boga aby mu go dał we właściwym czasie. 5. II Samuela 6:20 : ”Dawid powrócił by błogosławić swój dom”. Jakiż wspaniały czyn – błogosławienie własnego domu - zwłaszcza kiedy wracamy wyczerpani po tym jak tańczyliśmy na ulicy przez wiele kilometrów! Chciałbym, żeby każdy mąż wracał po zmęczonym dniu w pracy by błogosławić swój dom zamiast wracać do domu w złym humorze i z żądaniami wobec żony. Dawid miał dokuczliwą żonę Michal, jednakże to nie zgasiło jego radości w Panu! Jak tylko przekroczył próg swojego domu, ona zaczęła mu dokuczać, krzycząc na niego i krytykując go za to, że tańczył jak zwyczajny człowiek zamiast zachować powagę jaka przystoi nowo-wybranemu królowi. Co na to Dawid odpowiedział? On powiedział, że nie będzie się przejmował opinią Michal, ale będzie dalej tańczył przed Panem do końca swoich dni (werset 21). 6. II Samuela 7:2. Dawid teraz zapragnął zbudować świątynię Panu. Nikt mu nie kazał tego robić. Jednak pomyślał w swoim sercu: ”Ja mieszkam w pięknym pałacu, a Arka Przymierza znajduje się w namiocie”. Chciałbym, żeby więcej wierzących myślało w taki sposób : ”Panie, jakiż wygodny dom zbudowałem sobie. Jak wiele pieniędzy zainwestowałem w niego. Jak mało ofiarowałem na Twoje dzieło! Jakże mało interesuje mnie Twoje dzieło!”. Boże dzieło wymaga pracowników, którzy poświęcą samych siebie, ich ambicje, czas i pieniądze. Wielu wierzących pracuje nadgodziny w fabrykach i przynosi zysk różnym przedsiębiorstwom. Czy jako boży słudzy nie powinniśmy pracować nadgodziny dla Niego – nie otrzymując za to żadnej zapłaty i nie narzekając? Dawid był mężem według bożego serca i zależało mu na domu Boga. Niech każdy z nas ma takie serce, aż do końca naszych dni – aby nam zawsze zależało bardziej na domu Boga niż naszym własnym. Bóg zatroszczy się o twój dom jeśli ty zatroszczysz się o Jego. 7. Dawid przygotował grunt dla Salomona poprzez pokonanie wszystkich wrogów Izraela. On również zgromadził całe złoto i srebro potrzebne na budowę świątyni. Jednakże Salomonowi przypadł zaszczyt zbudowania jej. Czy jesteśmy gotowi to uczynić? Czy bylibyśmy w stanie wykonać ciężką pracę i pozwolić komuś innemu zebrać oklaski za to czego my dokonaliśmy? Czy raczej chcemy uznania dla samych siebie? Człowiek według bożego serca wykonuje pracę za kulisami aby innym było łatwiej i raduje się kiedy inni za to zbierają oklaski.