Bóg nienawidzi hipokryzji i duchowej pychy - Zac Poonen

Hipokryzja : Być hipokrytą oznacza dawanie innym wrażenia, że jesteśmy świętsi niż naprawdę jesteśmy. To jest dokładnie tak jakbyśmy byli fałszywi lub kłamali. Jezus przeklął hipokrytów siedem razy w Mateusza 23:13-29. Jest rzeczą możliwą by skłamać bez otwierania ust. Ananiasz skłamał Ducha Świętego bez wypowiedzenia ani jednego słowa – kiedy udawał, że był oddanym uczniem Jezusa (Dzieje Apostolskie 5:1-5). Jezus powiedział faryzeuszom, że ich wewnętrzne życie było pełne „pobłażania samym sobie” ( Mateusza 23:25) – co oznacza, że oni żyli tylko by zaspokajać samych siebie. Jednakże chcieli zrobić wrażenie na innych, że ponieważ znali Pisma bardzo dobrze i pościli i modlili się i dawali dziesięcinę z ich zarobków, byli święci. Wyglądali na bardzo świętych na zewnątrz. Odmawiali długie modlitwy publicznie, jednak nie modlili się długo prywatnie – tak jak wielu ludzi dzisiaj. To jest hipokryzja jeśli uwielbiamy Boga tylko rano w niedziele, a nie mamy ducha uwielbienia w naszych sercach cały czas. Bóg patrzy na nasze serca cały czas. Mądre panny miały ukryty zapas oliwy w ich lampach podczas gdy głupie panny miały tylko wystarczającą ilość aby zapalić lampę na zewnątrz i mieć dobre świadectwo przed ludźmi (Mateusza 25:1-4). Kiedy słyszymy o chrześcijańskim przywódcy nagle popełniającym cudzołóstwo, musimy zrozumieć, że to nie był nagły upadek, ale końcowy rezultat długiego okresu niewierności w jego wewnętrznym życiu. On był hipokrytą przez długi czas! Duchowa Pycha : Duchowa Pycha jest najbardziej spotykanym grzechem wśród tych którzy dążą do uświęcenia. Wszyscy znamy przypowieść o zadufanym w sobie faryzeuszu, który gardził innymi nawet w jego modlitwach (Łukasza 18:9-14)! Jest bardziej niż prawdopodobne, że 90% wszystkich publicznych modlitw zanoszonych przez wierzących jest w pierwszej kolejności po to by zrobić wrażenie na innych, którzy słuchają, a nie są wcale kierowane do Boga. Faryzeusz w przypowieści nie był zły jak inni grzesznicy w jego zewnętrznym życiu. Jednakże Jezus nienawidził jego pychy kiedy myślał o swoich duchowych osiągnięciach i z którą również gardził innymi. To duchowa pycha sprawia, że wierzący ciągle osądzają innych wierzących. Celnik, jednakże, który widział siebie jako Grzesznika – o wiele gorszego niż inni – został zaakceptowany przez Boga. Wszyscy, którzy zetknęli się z Bogiem twarzą w twarz zobaczą samych siebie w pewnym momencie jako najgorszych z grzeszników Jezus nauczał, że największa osoba w Niebie to będzie ta najpokorniejsza (Mateusza 18:4). Największą cnotą znalezioną w Niebie jest pokora. W Księdze Objawienia widzimy, że ci wszyscy co otrzymali korony w Niebie są gotowi zrzucić je przed Panem uznając, że tylko On zasługuje na wszelką koronę (Objawienia 4:10-11). Jezus powiedział, że nawet jeśli uda się nam być posłusznym każdemu jednemu przykazaniu Boga, i tak będziemy nieużytecznymi sługami, którzy nie zrobili więcej niż było od nich oczekiwane (Łukasza 17:10).