Doskonalenie poprzez cierpienie - Zac Poonen

„A Bóg wszelkiej łaski, Ten, który was powołał do wiecznej swojej chwały w Chrystusie, gdy trochę pocierpicie, sam was udoskonali, utwierdzi, umocni i ugruntuje” (1 Piotr 5:10). Tutaj Bóg jest nazwany Bogiem WSZELKIEJ ŁASKI. On prowadzi jego lud poprzez cierpienie po to aby stali się uczestnikami Jego łaski i aby „udoskonalić i utwierdzić ich”. Paweł doświadczył całkowicie wystarczającej łaski poprzez otrzymanie ciernia w jego ciele (2 Kor 12:7-10). Pierwszy List apostoła Piotra również dużo mówi o cierpieniu jako sposobie przez który Bóg udziela nam Jego Łaski. Czytamy, że „Na to bowiem powołani jesteście, gdyż i Chrystus cierpiał za was, zostawiając wam przykład, abyście WSTĘPOWALI W JEGO ŚLADY, ON GRZECHU NIE POPEŁNIŁ..... Ponieważ więc Chrystus cierpiał w ciele, uzbrójcie się też i wy tą myślą, gdyż kto cieleśnie cierpiał, ZANIECHAŁ GRZECHU” (1 Piotr 2:21,22; 4:1). Tutaj jest wyraźnie napisane byśmy naśladowali przykład Chrystusa, który cierpiał, abyśmy zaniechali grzechu. Łaska ma za zadanie uczynić nas świętymi, „ gdyż ten który powołał nas jest Święty” (1 Piotr 1:16). Piotr przypomina nam, że „jeśli cieleśnie cierpimy, powinniśmy zaniechać grzechu, aby pozostały czas doczesnego życia poświęcić woli Bożej (1 Piotr 4:1,2). „Cierpieć cieleśnie” nie znaczy być chorym w ciele, ponieważ nikt nigdy nie zaprzestał grzeszyć w ten sposób. To nie znaczy też być bitym i posiniaczonym dla sprawy Chrystusa, ponieważ nikt nigdy nie zaprzestał grzeszyć w ten sposób również. To odnosi się raczej do zapierania się pragnieniem własnego Ja, które są w opozycji do woli Bożej. Grzech przynosi pewną przyjemność. Cierpieć znaczy niedoświadczanie tej przyjemności. Jeśli jesteśmy gotowi cierpieć w każdej sytuacji, wtedy możemy zaprzestać grzeszyć. Bóg nam pomoże jeśli jesteśmy chętni. W zasadzie, to On nawet daje nam chcenie i wykonanie (Filipian 2:12-13). Jednak tak często jesteśmy oporni wobec jego działania. Dlatego też pozostajemy pokonani. Chrystus cierpiał cieleśnie i my również powinniśmy uzbroić samych siebie tą myślą. Jezus zapierał się samego siebie całe swoje życie. Przybył na ziemię i nigdy nie czynił swojej własnej woli, ale zawsze wole Jego Ojca, bez względu na to jak wiele cierpienia miałoby go to kosztować (Jana 6:38). W ten sposób nigdy nie zgrzeszył. Teraz my również mamy możliwość „wstępować w Jego ślady, Tego, który grzechu nie popełnił” (1 Piotr 2:21-22). To jest Ewangelia (Dobra Nowina) o Łasce Boga.